цатыр

шатер; палатка; юрта

Цалдæр мæйы рауад. Зымæджы фæзынд цыдæр дæргъæй-дæргъмæ бæмбæджджын уæлæфтауы, цыма йын ам Париж нæ, фæлæ Оренбурджы быдыртæ сты. Æмæ та йæ мангойлаг цæстыты фæлывд æнгас æмæ рагзаманты цæсгом: мæ цæстыты раз уадидæгæн сыстынц хус дзæгæрæг быдыртæ, цатыр, Чингисханы æндæрг. – Проходит несколько месяцев. Зимой он появляется в чем-то похожем на длинную ватную кофту, точно это и не Париж, а Оренбургская степь. И опять этот виляющий взгляд узких монгольских глаз и древнее лицо: я сразу вижу перед собой безводные степи, юрту, тень Чингисхана. (Гæздæнты Г., Блокнотæй. Тæлмацгæнæг – Гусалты Б.)

Хæрзбон у, мæ табор, Мæ бæллиц, мæ зын, Дæ цатыртæм ахсæв Фæстаг хатт кæсын!.. – Прощай, мой табор, моя мечта, моя боль, на твои шатры я сегодня ночью в последний раз смотрю!.. (Малиты Васо, Пэя)